Kamera szpiegowska, moduł IP-46 WiFi do samodzielnego ukrycia

• kamerę szpiegowską
• akumulator
• blaszkę montażową z taśmą dwustronną (do miejsc gdzie nie chwyci magnes)
• przewód micro USB
• instrukcję

Kamery IP (WiFi) z bezpośrednim podglądem na żywo

 
Większość kamer Wi-Fi przeznaczonych jest typowo do nagrywania oraz bezpośredniego podglądu na żywo. Kamery tego typu można podłączyć bezpośrednio ze smartfonem lub np. tabletem. Wszystkie tego typu kamery tworzą własną sieć Wifi i podgląd z kamery jest możliwy po przyłączeniu się do niej. Takie bezpośrednie połączenie jest możliwe zazwyczaj w zasięgu 10 - 30 m.  Opcjonalnie, kamery tego typu pozwalają także na połączenie z do istniejącej sieci Wi-Fi (np. do firmowego routera). Przy pomocy dodatkowych reapiterów można więc znacznie wydłużyć zasięg takiej kamery, która będzie wtedy widoczna wszędzie w zasięgu wewnętrznej sieci. Przeznaczenie kamer z podglądem bezpośrednim to zazwyczaj dodatkowe zabezpieczenie osoby - możliwość przekazania na zewnątrz sytuacji ze spotkania, gdzie może przydać się natychmiastowe wsparcie w razie problemów. 
 

Kamery IP z podglądem na żywo przez internet (tryb pośredni P2P)

 
Drugi typ kamer, oprócz trybu bezpośredniego posiada także możliwość oglądania obrazu z kamery wszędzie, z dowolnego innego miejsca na Ziemi z dostępem do internetu. Z uwagi na to, że aby takie połączenie mogło działać, wymagane jest aby któraś ze stron (zazwyczaj kamera) posiadała podłączony internet ze stałym zewnętrznym IP z wyprowadzonymi portami, do tej pory nie było to rozwiązanie dostępne dla osób prywatnych a tylko dla większych firm z zapleczem CCTV. Producenci rozwiązali ten problem stawiając serwery pośrednie P2P ze stałym IP. Kamery łączą się z takim serwerem i pozostawiają tam obraz, a użytkownik końcowy łączy się z nim, aby ten obraz oglądać. Pozwala więc to na połączenie nawet dla osób prywatnych, bez wiedzy informatycznej i specjalistycznego internetu. Procedura uzyskania dostępu do kamery przez internet jest w takim wypadku całkiem prosta:
 

• instalujemy oprogramowanie dostarczone przez producenta (zazwyczaj na smartfonie, tablecie lub komputerze), które automatycznie znajdzie nową kamerę w tej samej sieci, jeżeli kamera nie znajdzie się automatycznie - podajemy numer seryjny kamery.
• podłączamy Kamerę IP do zasilania oraz (tylko za pierwszym razem) do kabla internetowego RJ45 lub jeżeli kamera nie jest wyposażona w złącze, należy połączyć się za pierwszym razem z punktem dostępowym Wifi, który rozgłasza sama kamera. W tym celu należy wyszukać punkt WiFi w pobliżu, ma on zazwyczaj nazwę taką jak na naklejce kamery.
• dodajemy do zainstalowanego wcześniej oprogramowania nową kamerę. Program zazwyczaj sam znajdzie pobliską kamerę w sieci, lub poprosi o zrobienie zdjęcia naklejki ze specjalnym kodem QR umieszczonym na kamerze.
• poprzez połączony program ustawiamy w kamerze dostęp do naszego routera WiFi (aby otrzymała dostęp do internetu i połączyła się z serwerem P2P producenta)

 

P2P to bardzo dobre rozwiązanie, niestety jak to zwykle bywa, to co miało ułatwiać - skomplikowało sprawę. Większość kamer IP, nawet tych tanich tanich, wstępnie działa poprzez dostęp P2P. Taką opcję działania przez Internet mają opisaną w dołączonej instrukcji. Należy jednak mieć świadomość, że opcja podglądu na żywo nie jest zależna od samej kamerki a od zewnętrznego serwera producenta,  który może ten dostęp przestać wspierać bez ostrzeżenia. Droższe kamery, np. modele firmy LawMate z przeznaczeniem do monitoringu mają oczywiście zapewnione wsparcie serwerów P2P na cały okres życia sprzętu*. Prosimy także pamiętać, że  P2P wymaga stałego przesyłu obrazu (nie zależnie czy patrzymy czy nie) na serwery producenta, co zwiększa znacznie obciążenie sieci. Sporo prywatnych dostawców Internetu blokuje przesył z takich kamer, na co także nie mamy wpływu.

 
_{*przeciętnie okres życia i wsparcia sprzętu elektronicznego określa się na nie mniej niż 2 lata, chyba, że producent wyraźnie zaznaczył inaczej.}